Ik bedoel het natuurlijk helemaal niet naar of persoonlijk met die titel, maar vermoedelijk zit er voor veel bloggers (mijzelf incluis) af en toe een flinke kern van waarheid in deze uitspraak. Mijn stelling is dus: “Je hebt geen writer’s block, maar bent mogelijk wel lui”. En daarbij durf ik “mogelijk” ook nog wel in te ruilen voor “waarschijnlijk”.
Maar laat ik bij het begin beginnen.
Alweer geen artikel op je blog
Nederland kent meer dan 1 miljoen bloggers, maar er verschijnen zeker geen 1 miljoen artikelen op blogs per dag. Sure, sommige bloggers gooien er zonder enige moeite meerdere stukkies per dag uit, maar voor vele anderen is dat niet meer dan een utopie.
Wanneer heb je jouw blog voor het laatst geupdate? Was het vandaag, gisteren misschien? Nog langer geleden? En wat was daarvan de reden?
Schrijven is geen spirituele of verheven bezigheid. Het is echt werk, en geen ongrijpbaar iets wat alleen gedaan kan worden onder speciale omstandigheden.”
Natuurlijk, niet ieder blog wordt dagelijks geupdate. Het is maar een hobby, je hebt een baan, kinderen, tennisles en je wilt ’s avonds ook wel eens lekker op de bank een filmpje kijken. Of helemaal veel voorkomend: je hebt even helemaal geen inspiratie op dit moment. Een writer’s block dus.
Kan allemaal prima. Je hebt naast je bloggerschap uiteraard nog zat andere dingen te doen, en het is volkomen logisch dat je hier ook aandacht aan schenkt. Maar laat ik je dan dit vragen: zijn dit echt de redenen dat je niks schrijft?
Het antwoord heb ik direct voor je: waarschijnlijk niet.
Een writer’s block zit tussen je oren
Een writer’s block is iets psychologisch. Het is een zelfbedachte reden om tegen jezelf te kunnen zeggen: ik hoef vandaag even niet te schrijven, terwijl je eigenlijk wel graag een nieuw artikel op je blog zou willen hebben.
Met andere woorden: als jij kampt met een “writer’s block”, dan acht ik de kans groot dat je dit als smoesje gebruikt.
Hoe ik dat zo zeker weet? Simpel. Schrijven is bijna altijd lastig, hoe goed je er ook in bent. Dat heeft niks met een tijdelijke blokkade tussen je oren te maken.
Die flow die je zo af en toe hebt, waarin je bulkt van de inspiratie en alle tekst op magische wijze op je scherm verschijnt: die is een resultaat van hard werk. Die flow komt soms vanzelf langs, maar vaker nog als je actief met je onderwerp bezig bent, leest, nadenkt, en een aantal mislukte probeersels op papier zet.
Een writer’s block is iets waar bijna iedere schrijver constant mee kampt. Gelukkig zijn ze dus ook altijd te doorbreken, maar je moet er wel voor uit je luie stoel komen.
En dat is nu net waar meestal de schoen wringt.
Schrijven is werk
Het punt wat ik wil maken: schrijven is geen spirituele of verheven bezigheid. Het is echt werk, en geen ongrijpbaar iets wat alleen gedaan kan worden onder speciale omstandigheden. Je moet er je mouwen voor opstropen, en het kost af en toe bloed, zweed en tranen om een artikel af te krijgen.
En zoals met al het werk het geval is: soms heb je er totaal geen zin, maar moet je er gewoon maar aan beginnen om het gedaan te krijgen. De afwas is ook een rotklus, maar iedereen heeft een voldaan gevoel als alles eenmaal schoon in de kast staat.
Met schrijven is het niet veel anders. Je begint met een woord, dat opgaat in een zin, die opgaat in een alinea, en voor je het weet heb je een artikel staan. Het is niet heel ingewikkeld, en als je eenmaal bezig bent blijkt het vaak nog best leuk te zijn ook.
Maak het dus niet moeilijker dan het is, wees niet lui, en begin gewoon met schrijven!
Wel herkenbaar. Voor een groot deel zit het tussen de oren. En forceren wil dan al helemaal niet helpen. Schrijven is voor een groot deel ook ruimte maken. Ruimte maken voor ideeën, ruimte maken om eens in een andere omgeving te schrijven, ruimte maken voor inspiratie.
Ik zou niet zo ver willen gaan om schrijven puur als werk te zien. Want wanneer je schrijven puur als werk ziet kan dat op zich alweer zorgen voor een blokkade in je creativiteit. Voor sommige teksten is dit natuurlijk prima, maar voor vernieuwende inzichten waarbij je ervaring en ervaringen aan elkaar knoopt moet je het `werk` element soms ook helemaal los kunnen laten. Schrijven is ook groei. Alles wat je opschrijft veranker je bewust of onbewust in je grijze massa en dit is ook de reden waarom je als fanatiek blogger op een gegeven moment verbanden gaat zien tussen verschillende onderwerpen en materie.
Volgens mij bestaat een writersblock niet maar wordt je soms belemmerd in je creativiteit doordat je te veel probeert na te denken, terwijl het soms beter is om eens `helemaal niet na te denken.`