Daar zit ik dan aan de andere kant van de wereld. Alles wat je over Australie hebt gehoord is waar. Het is er warm, de mensen zijn er relaxed en zelfs de brede straten zoals ik ze nog uit GTST voorloper “Neighbours” van TV ken zie je overal. Ik voel me eigenlijk meteen thuis. Het voelt niet als de andere kant van de wereld. Alleen een jetlag from hell doet me op een nogal vervelende manier aan dit feit herinneren en houdt me twee volledige nachten wakker. Dat is geen pretje in combinatie met een griep waarbij al je holtes vol zitten met snot. Aneyhow. We zijn er.
Waarbenjij.nu?
Kan je ze nog herinneren, de blogs via waarbenjij.nu?. Ik kan me nog goed herinneren dat mensen hiermee begonnen. Het was nieuw, het was leuk. De eerste twee automatische mailtjes die ik ontving van een waarbenjijnu-blogpost heb ik ook zeker met aandacht gelezen. Soms zaten er juweeltjes tussen, soms waren het teksten die zelfs voor goedwillende, belangstellende ouders en grootouders te saai of onleesbaar voor woorden waren. Het waarbenjijnu tijdperk lijkt inmiddels voorbij en is volledig over genomen door kekke kiekjes op Facebook en dedicated travelblogs.
Van postkaart naar FB post
Elkaar op de hoogte houden wanneer je in het buitenland bent is natuurlijk niet alleen iets van nu. Niet zo heel lang geleden was het nog normaal om handgeschreven kaarten te verturen via de post. Jazeker; papieren kaarten met een mooie afbeelding op de voorkant waar je dan met zwierige letters een handgeschreven boodschap op schreef, een adres noteerde en genoeg postzegels op plakte. Die kaart deed men vervolgens in de gleuf van een container die ook wel “brievenbus” werd genoemd. True story.
Kap eens met die vakantiefoto’s!
Tot op bepaalde hoogte vinden mensen het ook wel fijn om te weten hoe het met hun naasten, vrienden en bekenden gaat wanneer ze in het buitenland zijn. Het geeft een gerust gevoel wanneer je weet dat iemand na 3 vluchten en 24 uur reizen veilig is geland. Een foto op Facebook kan een gevoel van “je hebt het verdiend jongen, geniet ervan” oproepen. Maar er is ergens een kritieke grens. Niemand zit erop te wachten om wekenlang dagelijks een stroom berichten en foto’s langs te zien komen van dezelfde persoon. De persoonlijke Facebook zelf-bewustzijn is inmiddels al op een zodanig niveau beland dat het gros van de gebruikers het als een tool gebruikt om in contact te blijven met andere mensen en niet als spaminstrument of zelfverheerlijkings-middel. Al kent iedereen wel die “ene” die het licht nog niet heeft gezien.
Communicatie naar behoefte
De laatste tijd ben ik wat meer aan het duiken in theorieeen over content marketing. Het fascinerende aan contentmarketing vind ik het proces waarbij je andere mensen probeert te helpen zonder dat je een commerciële boodschap naar voren brengt. Het haakt dus in op de menselijke behoefte om te helpen en geholpen te worden, maar ook op de gunfactor die daardoor ontstaat en behoeften die eerst misschien latent aanwezig zijn, maar nu worden geactiveerd. In een notendop betekent dit dat je met contentmarketing een marketingdoel kunt bereiken zonder opdringerig te zijn.
Laten we dit stukje theorie nou eens loslaten op reisverhalen en travelblogs. Hoe kunnen we dit dan ontleden? Wat voor nut heeft het om ervaringen over reizen te delen met anderen? Laten we dit eens bekijken door de ogen van de volgende 4 types:
1. De thuisblijver:
Moeders, vaders, familie en vrienden. Informatiebehoefte: Goed aangekomen? Gaat het nog steeds goed?
2. De lurker:
Facebookvrienden waarvan je eigenlijk niet meer weet wie ze zijn, maar die wel graag je vakantiekiekjes begluren. Want je staat er in bikini op.
3. De oriënteerder:
Iedereen die zich aan het orienteren is op het kiezen van een bestemming of het maken van een reis
4. De informatiezoeker:
Iedereen die al een goed idee heeft van bestemming, maar specifieke informatie zoekt over een land of landen die tijdens een reis worden aangedaan.
Travelbloggers
Als travelblogger kun je je richten op al deze 4 doelgroepen. Als serieuze travelblogger zul je je eerder richten op doelgroep 3 en 4. Als keigoede travelblogger die echt pakkende verhalen kan schrijven zul je echter alle groepen meesleuren in je blogs.
Nu ben ik zelf geen travelblogger, dus ik kan dit ook alleen maar conceptmatig proberen te verklaren, maar volgens mij hebben travelblogs het meeste potentie wanneer ze niet alleen maar informatie als waarde bieden, maar ook entertainment en ontspanning. Een blogpost met de titel “7 dingen die je MOET doen in Byron Bay” had ik zeker wel gelezen als ik die van tevoren in m’n Facebook timeline voorbij had zien komen. Ik moet er alleen niet aan denken om zelf zo een blog te gaan schrijven op het moment. Neigt te veel naar werk. Maar als er een travelblogger was geweest die dezelfde titel had gebruikt, niet alleen een ljstje met droge tips had opgenoemd, maar er ook een pakkend verhaal van had gemaakt waarin ervaringen op een mooie manier werden overgebracht, dan had het blog zeker een plekje verdiend in m’n bookmarks, sterker nog: ik had me aangemeld voor de mailinglist.
Content is kunst
Om een lang verhaal kort te maken. De echte kunst van het bloggen en in bredere zin contentmarketing is niet alleen het helpen van andere mensen met een behoefte, maar het ook op zo een manier te “vertellen” dat het tot de verbeelding spreekt. Dat het wat losmaakt. Dat valt niet te vangen in modellen of in workflows, maar neigt meer naar een kunstvorm toe. Een kunstvorm die ik zelf overigens helemaal nog niet goed beheers. Wel zou ik zou het een logische stap in de verdere ontwikkeling van het vakbegied vinden wanneer content steeds meer gaat inspelen op meerdere raakpunten. Dat kan informatie zijn in een vorm die entertainment biedt, maar ook een oplossing voor een probleem zijn die bepaalde emoties triggert. We zien dit natuurlijk al op bepaalde manier gebeuren door middel van branded video content, podcasts en educatieve games, maar zeker ook op het gebied van het geschreven woord valt hier nog veel te verbeteren.
Rechts + links = awesomeness
De kern van goede content zit volgens mij in de kunst om niet alleen de rationele linker hersenhelft te prikkelen, maar ook de creatieve rechter hersenhelft. Wanneer je als blogger hier een juiste mix in weet te vinden dan pak je lezers meer beet en komt een boodschap sterker over en blijft je blog verankerd in het geheugen van de lezer. En dat is toch het ultieme doel voor iedere blogger?
Geef een reactie